Έτσι για αρχή... κάτι που βρίσκεται στη σκιά της επικαιρότητας

Με αφορμή την σκλήρυνση των μέτρων κατά του καπνίσματος από την κυβέρνηση αξίζει να σκεφτούμε αν η εξάπλωση του καπνίσματος είναι δικό μας("εμείς φταίμε ρε παιδί μου που δε λέμε να το κόψουμε") κουσούρι....

(αναδημοσίευση από φύλλο της εργατικής αλληλεγγύης πριν ένα χρόνο)

Για την απαγόρευση του καπνίσματος

ΕΑ #874 σελ.14

Το υπουργείο σε ένα διάλειμμα από τις συνήθεις ασχολίες του, το ξεχαρβάλωμα του ΕΣΥ και την ιδιωτικοποίηση της υγείας, γέμισε τα ΜΜΕ με ανακοινώσεις για την αναγκαιότητα του νέου μέτρου, για την λύση στο πρόβλημα των παθητικών καπνιστών, για την ανάγκη όλων μας να συμμορφωθούμε και να συμμορφώνουμε τους γύρω μας.

Οι βλαβερές συνέπειες του ενεργητικού όσο και του παθητικού καπνίσματος είναι γνωστές και αποδεκτές από όλους. Όμως, το κάπνισμα δεν γεννήθηκε δημοφιλές, η τάξη των καπιταλιστών και η εκμετάλλευσή μας από αυτούς το εκτίναξαν. Μέχρι τον 19ο αιώνα η παραγωγή καπνών ήταν σε μικρή κλίμακα. Η παραγωγή μαζικοποιήθηκε όταν τα τσακάλια της αγοράς βρήκαν φλέβα για την αύξηση των κερδών τους, τότε το τσιγάρο άρχισε να μπαίνει σε κάθε στόμα.

Λειτούργησε σαν αντίβαρο στο άγχος, στην καταπίεση, στη θλίψη μας. Πάνω του χτίστηκαν οι πιο αναγνωρίσιμες φίρμες, που οι διαφημίσεις τους «κόσμησαν» τα πάντα, από τις σελίδες του τύπου μέχρι, τα μοντέλα της Φόρμουλα 1. Είναι ειρωνεία, μετά από τέτοιο στενό μαρκάρισμα χρόνων από τους καπιταλιστές και τις κυβερνήσεις τους, να προσπαθούν να μας χωρίσουν σε δυο στρατόπεδα, των ενεργητικών καπνιστών που δεν το κόβουν και των παθητικών καπνιστών που διαμαρτύρονται.

Καπνίζουμε ενεργητικά, γιατί έχουμε άγχος. Γι΄ αυτό και θέλουμε καλούς μισθούς, λιγότερη δουλειά, καμία απόλυση και ανθρώπινους ρυθμούς σπουδών, για να μην αγχωνόμαστε τόσο. Καπνίζουμε παθητικά, γιατί ποτέ δεν πληρώσατε για καθαρό περιβάλλον και εξαερισμό. Μπορεί το Υγείας να βάλει βέτο ότι οι κλειστοί δημόσιοι χώροι και τα αφεντικά των μεγάλων ιδιωτικών εταιριών θα εξοπλιστούν με τον καλύτερο εξαερισμό για να συνυπάρχουμε όλοι είτε με είτε χωρίς τσιγάρο; Όχι, βέβαια. Νοιάζεται ξαφνικά ο Αβραμόπουλος κι η τάξη που υπηρετεί για την υγεία όταν έχουν ξεχαρβαλώσει το ΕΣΥ; Όχι, και γι΄ αυτό το κάπνισμα δεν θα ελαττωθεί από την καμπάνια του υπουργείου.

Εν τέλει, μόνο τα καρτέλ των καπνοβιομηχανιών δε θα θιγούν από το μέτρο, ενώ ο απλός άνθρωπος θα πρέπει να γίνεται νομάδας στη δουλειά και στη διασκέδασή του. Εμείς οι από κάτω, μπορούμε να διεξάγουμε την πιο αποφασιστική αντικαπνιστική καμπάνια: αγωνιζόμενοι για την απελευθέρωση μας από το άγχος και την καταπίεση που μας σπρώχνει στις τζούρες (ενεργητικές ή παθητικές). Να πάρουμε τις δουλειές, τα ωράρια, τους μισθούς, την κοινωνία κάτω από τον συλλογικό μας έλεγχο και δε θα έχουμε ούτε άγχος ούτε Αβραμόπουλους.