Στηρίξτε Αντικαπιταλιστική Αριστερή Παρέμβαση στην Κρήτη

www.anticapitalist-crete.blogspot.com

Βασίλης Μυρσινιάς
υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος στο Ηράκλειο
με την Αντικαπιταλιστική Αριστερή Παρέμβαση στην Κρήτη
φοιτητής - μέλος του ΣΦ Επ. Υπολογιστών,
Αντιπρόεδρος του Σ.Φ.Ε.Υ. στο Φοιτητικό Κίνημα 2006-2007

Η φθινοπωρινή σύναξη των πρυτάνεων...

Η ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΝΗ ΣΥΝΑΞΗ ΤΩΝ ΠΡΥΤΑΝΕΩΝ

Αυτή τη βδομάδα γίνεται στο Ρέθυμνο η σύνοδος των πρυτάνεων με συμμετοχή-ομιλία της ίδιας της υπουργού παιδείας Διαμαντοπούλου. Δεν είναι καθόλου τυχαία ούτε η χρονική συγκυρία της συνόδου ούτε φυσικά η ενασχόληση της υπουργού με αυτήν.

Κατ ' αρχήν η σύνοδος των πρυτάνεων είναι ένας ...αόρατος θεσμός με πλήρως ορατά αποτελέσματα. Αόρατος γιατί δεν έχει καμιά νομιμοποίηση(ηθική ή νομική) γιατί τα ιδρύματα διοικούνται από τις συγκλήτους και τα πρυτανικά συμβούλια. Με δεδομένο μάλιστα ότι οι θέσεις που κατατίθενται από την ηγεσία των ιδρυμάτων σε αυτά τα δυο όργανα σπανίως ξεφεύγουν της πολιτικής άποψης της συνόδου, είναι απορίας άξιο ποιος ο λόγος να μισθώνεται ένα πολυτελές ξενοδοχείο για μια τέτοια σύναξη. Κι όμως, η ιστορία των συνόδων δείχνει ότι οι πρυτάνεις έχουν σαφείς στόχους και συνεδριάζουν. Αρκεί να θυμηθούμε ότι πριν από κάθε μεγάλη (πιθανή) μεταρρύθμιση στις σχολές προηγούνταν μια σύνοδος πρυτάνεων που συζητούσε μέσες άκρες πως θα αναδειχθεί ένας πυρήνας ιδεών και προϋποθέσεων που να καθιστούν την ανανέωση του πανεπιστημίου ευπρόσδεκτη. Για να το πούμε με απλά λόγια “πως θα δείξουν οι πρυτάνεις ότι το φανάρι για τις μεταρρυθμίσεις είναι πράσινο”.

Η ερχόμενη σύνοδος, προφανώς και επομένως, είναι κι αυτή σε ένα χρονικό περιβάλλον που σφύζει από εξαγγελίες για αλλαγές στην παιδεία. Κι όταν αναφερόμαστε σε αλλαγές αρκεί να σκεφτούμε το νέο συμβούλιο διοίκησης που η υπουργός έχει περιγράψει τόσο πομποδώς(άνοιγμα στην κοινωνία και τον τόπο, διαφάνεια κλπ) ξεχνόντας μια βασική “λεπτομέρεια”:δεν έχει ειπωθεί, εσκέμμενα κατα τή γνώμη του φοιτητικού κινήματος, τίποτα για το αν και πόσο θα συμμετέχουν οι φοιτητές. Αν αυτή η σιωπή θεσμοθετηθεί θα μιλάμε για κακόγουστο ανέκδοτο μιας και το κόμμα που καταψήφισε το νόμο Γιανάκου που υποτίθεται αύξανε τη δημοκρατία στις εκλογές για τα όργανα συνδιοίκησης του πανεπιστημίου, τώρα σαν κυβέρνηση είναι μπροστά στο να καταργήσει επί της ουσίας τη συνδιοίκηση. Συμβούλιο διοίκησης έχει η ΔΕΗ για παράδειγμα, και οι εργαζόμενοί της εκπροσωπούνται με έναν μόλις εκπρόσωπο(!). Και μόνο αυτή αλλαγή αρκεί για να καταλάβει κανείς γιατί ακολουθούν και τόσες άλλες: συγχώνευση τμημάτων, περιορισμός μισθολογίου μόνιμων καθηγητών ΔΕΠ κ.ο.κ. Η κυβέρνηση εναρμονίζει πλήρως την εκπαίδευση με το μνημόνιο με απλά μαθηματικά. Τι κι αν το χρέος είναι 150% το ΑΕΠ ενώ η παιδεία ούτε το 3%, η λύση είναι μια: πετσόκομμα. Είναι απολύτως φυσικό οι πρυτάνεις να προτιμούν να γίνουν πρόεδροι μιας επιχείρησης που διοικείται από το να είναι συνεχώς κολλημένοι στον τοίχο από τους φοιτητές γιατί γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια τις αποφάσεις των συνελέυσεων και των κινημάτων των τελευταίων 5 χρόνων.

Από την άλλη πλευρά, η ενασχόληση της υπουργού με τη σύνοδο δεν ξενίζει. Πάντα οι “παρέες” των υπουργών βρίσκονταν στα ψηλά κλιμάκια των πανεπιστημίων κι όχι σε απλούς πανεπιστημιακούς. Για φοιτητές ούτε λόγος. Ο/Η κάθε υπουργός επιζητά πάντα κάποια νομιμοποίηση για να μεταρρυθμίζει(σ.σ. οργανώνει επίθεση) ανενόχλήτα. Στις σχολές αυτή η νομιμοποίηση μπορεί να βρεθεί μόνο μέσα από τις φοιτητικές εκλογές και τους πρυτάνεις. Οι επιλογές τα τελευταία χρόνια λιγόστεψαν γιατί ανεξαρτήτως ποσοστών των ΔΑΠ και ΠΑΣΠ, οι σύλλογοι φοιτητών που έχουν εκφραστεί θετικά για το σύνολο ή έστω κάποια μέρη της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης είναι μηδαμινοί και οι εποχές που ένα καλό ποσοστό των μεγάλων παρατάξεων στις εκλογές εξασφάλιζε ότι “δε θα ανοίξει ρουθούνι” έχουν περάσει. Έτσι λοιπόν, “το 10 το καλό” στην προκειμένη είναι οι πάντα πρόθυμοι πρυτάνεις. Μπορεί σαν “ηγεσία” των ΑΕΙ ή σαν πρόσωπα να έχουν φορτωθεί δεκάδες κατηγορίες(νομικές ή πολιτικές απο πλευράς πανεπιστημιακού κινήματος) αλλά φαίνεται ότι μπόλικη δόση γκλαμουριάς και περίσιου κομπασμού πάντα χρησίμευε για ανθρώπους-στηρίγματα των υπουργείων. Αυτή την, συνάντηση που τους εργαζόμενους και τη νεολαία μάλλον πρέπει να ενοχλεί, θέλουν να παρουσιάσουν σαν πρόοδο και ανανέωση ενώ σχεδιάζουν βήματα που φαίνεται να οδηγούν την παιδεία να θυμίζει τα λόμπι εκπαίδευσης του '50.

Με ένα τέτοιο τάγμα φερέλπιδων αφεντικών, δεν θέλω ούτε εγώ ούτε κανένας φοιτητής να έχει σχέση. Ανήκω στη γενιά που πάλεψε και παλεύει για ενα πανεπιστήμιο ανοικτό κι ελεύθερης πρόσβασης σε όλους τους μαθητές με ενιαία πτυχία που προσφέρουν επιστημονική γνώση κι όχι την εξειδίκευση της ειδίκευσης του ανέργου, με φοιτητές κι εργαζόμενους που αποφασίζουν μέσα από τα δικά τους όργανα, τις συνελεύσεις και τα συντονιστικά τους, τον τρόπο λειτουργίας του. Γι' αυτό το πανεπιστήμιο παλεύει και η Αντικαπιταλιστική Αριστερή Παρέμβαση στην Κρήτη διεκδικώντας να το εκφράσει και στις εκλογές της 7ης Νοέμβρη σε όλη την Κρήτη. Αλλά, για να το κερδίσουμε, πρέπει να κερδίσουμε τη μάχη με την κρίση των καπιταλιστών. Μια μάχη που μπορεί να κριθεί μόνο με μπροστάρηδες τους εργαζομένους που παλεύουν όπως στις 5 του Μάη, κατά εκατοντάδες χιλιάδες. Μόνο με πολλαπλασιασμό εικόνων όπως αυτή της Πέμπτης 14 Οκτώβρη στο κέντρο της Αθήνας, μπροστά στην πορεία οι απεργοί του σιδηρόδρομου πίσω οι φοιτητές που αύριο θα σχεδιάζουν τις ράγες του. Όλοι μαζί με απεργίες και καταλήψεις. Σε αυτή την κατεύθυνση η διαδήλωση ενάντια στη σύνοδο των Πρυτανεων στο Ρέθυμνο αποτελεί μια μεγάλη ευκαιρία για τη νεολαία της Κρήτης (και όχι μόνο) να δείξει τις διαθέσεις της απέναντι στην κυβέρνηση, την υπουργό της και “τους άνθρωπους της στα πανεπιστήμια”.

Βασίλης Μυρσινιάς
υποψήφιος περιφερειακός σύμβουλος στο Ηράκλειο
με την Αντικαπιταλιστική Αριστερή Παρέμβαση στην Κρήτη
φοιτητής - μέλος του ΣΦ Επ. Υπολογιστών,
Αντιπρόεδρος του Σ.Φ.Ε.Υ. στο Φοιτητικό Κίνημα 2006-2007