Για τις άδειες της Διαμαντοπούλου στα Κολέγια και τη μείωση του αριθμού των εκπαιδευτικών

άρθρο στην Εργατική Αλληλεγγύη #829

Η Διαμαντοπούλου χαρίζει άδειες στα Κολλέγια
Οχι στα Κέντρα Ελευθέρων... Κερδών

Το υπουργείο της Διαμαντοπούλου αναλαμβάνει δράση μέσα στο καλοκαίρι. Πριν από σχεδόν ένα χρόνο, για την ακρίβεια το Σεπτέμβρη παραμονές των εκλογών, ο Σπηλιωτόπουλος άφηνε το υπουργείο του μοιράζοντας απλόχερα άδειες σε 40 κολέγια. Τον περασμένο Οκτώβρη η νέα υπουργός πάγωσε τις άδειες. Την περασμένη βδομάδα η διάδοχός του, αφού του άσκησε κριτική για τις άδειες που μοίρασε, έσπευσε να δώσει τελικά κανονικά τις 30 από αυτές.

Όσο και να κομπάζει ο πρόεδρος της επιτροπής ελέγχου των κολεγίων Ευστράτογλου για την ποιότητα των αδειοδοτημένων κολεγίων η πραγματικότητα είναι ότι το υπουργείο για ένα μήνα έσπασε τα ρεκόρ προς όφελος των επιχειρήσεων του κλάδου της εκπαίδευσης: κατάφερε να εγκρίνει περίπου ένα κολέγιο τη μέρα. Επομένως, είναι απόλυτα δικαιολογημένα τα πανηγύρια του Συνδέσμου ελληνικών κολεγίων για την τεράστια επιτυχία των μαγαζιών του. Όσο για ένα μεγάλο κομμάτι των φοιτητών των κολεγίων, που τόσο πολύ χρησιμοποίησε την ανάγκη τους για σπουδές το υπουργείο σαν μοχλό πίεσης ενάντια στο φοιτητικό κίνημα που παλεύει για δημόσια παιδεία, το μέλλον μοιάζει αβέβαιο. Οι φοιτητές των δέκα κολεγίων που κόπηκαν έχουν σαν μόνη ελπίδα την προφανή, να ξεκινήσουν από την αρχή εγγραφόμενοι σε ένα άλλο.

Η πολιτική της Διαμαντοπούλου, όμως, δεν είναι χθεσινή. Ακόμα και όταν το Φλεβάρη του 2007 οι φοιτητικές καταλήψεις ανάγκαζαν τον Παπανδρέου να άρει τις ψήφους του ΠΑΣΟΚ από την αναθεώρηση του Αρθρου 16, η Διαμαντοπούλου ήταν η συνεπής φωνή υπέρ της προοπτικής της ιδιωτικοποίησης. Γι΄ αυτό και η κόντρα της με το Σπηλιωτόπουλο ήταν πάντα στο ζήτημα των μεθόδων με τις οποίες έδινε άδειες ο προκάτοχος. Η προεκλογική ανυπομονησία του Σπηλιωτόπουλου να χαρίσει την παιδεία στους ιδιώτες έβγαζε μάτι. Η Διαμαντοπούλου νομίζει ότι επειδή άφησε κενό ένα χρόνο περιμένοντας το καλοκαίρι και θέσπισε και μια επιτροπή για το έργο των αδειών θα καλμάρει το κίνημα. Οι φοιτητές όμως είναι εδώ. Η γενιά του Αρθρου 16 και του νόμου πλαίσιο μπορεί να τέλειωσε ή να τελειώνει τις σχολές της αλλά συναντήθηκε με τη γενιά του Δεκέμβρη δημιουργώντας έτσι ένα μεγάλο στήριγμα για το εργατικό κίνημα αυτής της άνοιξης και τροφοδοτούμενο από τη μαχητικότητά του. Κουβαλώντας αυτή την εμπειρία στο κίνημα οι φοιτητές μπορούν να κάνουν την υπουργό να μη διαφέρει σε τίποτα από τους υπόλοιπους ήδη χρεωκοπημένους υπουργούς της κυβέρνησης.

συνέχεια...

Προσλήψεις εκπαιδευτικών, τώρα!
«Για το Σεπτέμβριο έχουμε ένα πολύ μεγάλο στοίχημα, να λειτουργήσουν τα σχολεία με το μισό αριθμό εκπαιδευτικών, που προσλαμβάνονται κάθε χρόνο», είπε η Διαμαντοπούλου. Υπολογίζοντας ότι θα βγουν στη σύνταξη 10.000 εκπαιδευτικοί και θα προσληφθούν μόλις 3.000, το στοίχημα της υπουργού για τα σχολεία μάλλον αναφέρεται στο πόσο γρήγορα θα τα διαλύσει. Η απόφαση να μην αναπληρωθεί ένα κενό της τάξης 7.000 εκπαιδευτικών δεν σημαίνει απλά ότι θα υπάρχουν ελλείψεις. Ελλείψεις υπήρχαν διαχρονικά. Σημαίνει ότι πρακτικά θα είναι σαν να λειτουργούν λιγότερα σχολεία από πριν. Κι επειδή όντως θα συμβαίνει αυτό, το υπουργείο αναφέρεται και σε πιθανές συγχωνεύσεις σχολείων! Αν οι αίθουσες των σχολείων την προηγούμενη χρονιά έμοιαζαν μικρές με 30 μαθητές ανά τμήμα τώρα απλά δεν θα αντέχουν τόσους μαθητές.

Η Διαμαντοπούλου προσαρμόζει την πολιτική των περικοπών του μνημονίου στην εκπαίδευση. Οι χιλιάδες εκπαιδευτικοί που μένουν άνεργοι για χρόνια θα κάλυπταν με άνεση τις ελλείψεις των σχολείων ενώ θα μείωναν σχεδόν στο μισό τον αριθμό των μαθητών που στιβάζονται τώρα ανά τάξη. Για την κυβέρνηση όμως προτεραιότητα έχει η εξυπηρέτηση του χρέους προς τους τραπεζίτες και ταυτόχρονα η προστασία των ιδιωτών της εκπαίδευσης που έχουν αυξήσει κατά 120% τα δίδακτρά τους την τελευταία πενταετία. Αν συνδυάσουμε την κάθετη μείωση των εκπαιδευτικών με τις περικοπές των κονδυλίων προς τα σχολικά κτίρια, αφού την ευθύνη για την φροντίδα των σχολικών εγκαταστάσεων θα την έχουν πλέον μόνο οι δήμοι (Καλλικράτης) τότε το ...»νέο» σχολείο της Διαμαντοπούλου θα μοιάζει μόνο με αντίκα. Την ευθύνη για τη διάσωση και την αναβάθμιση του σχολείου την αναλαμβάνουν πλέον οι εκπαιδευτικοί. Όχι με τις θυσίες τους στο βωμό του μνημονίου αλλά με τους αγώνες τους. Αν προκάλεσαν μπλακ άουτ στην κυβέρνηση απλά με την άρνησή τους να διορθώσουν τις εξετάσεις, αν δεν πληρωθούν τότε, με μια συντονισμένη απεργία διαρκείας σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης από τις αρχές κι όλας της χρονιάς μπορούν να σπάσουν τη λιτότητα και να επιβάλλουν μαζικές προσλήψεις και αυξήσεις ανοίγοντας το δρόμο για μια συνολική απάντηση από το εργατικό κίνημα στην κυβέρνηση Παπανδρέου.